Eerste week India

Zondagmorgen, 13 maart.....
Het is dan zo ver..... Ik ga naar India, naar m'n geboortestad.....
Ben redelijk gespannen, maar voel me Ok! Het is tijd om alle emoties van afgelopen jaren een plekje te geven..
Tijd om heel dicht bij mezelf te zijn.....Naar de plek waar het 40 jaar geleden begon...

Na een snelle incheck, nog even samen met Fred een cappuccino gedronken en op naar de gate....
Ik tref niemand van mijn groep en stap in het vliegtuig naar Turkije....
Op het moment dat de motoren beginnen te draaien voel ik m'n tranen branden...en op het moment dat de wielen de aarde loslaten, biggelen de tranen over mijn wangen.....Daar ga ik dan: Back to my roots....

In het vliegtuig zitten voor en achter mij Nederlanders, naast mij 3 lege stoelen....
Ik zie n getint vrouwtje voor me zitten....
In Turkije worden we per bus naar de vertrek hal gebracht en ik spreek het vrouwtje aan. Ga jij ook naar India? Vraag ik....Ja, zegt ze! Dus ik vraag haar of ze ook met Djoser reist ....
Nee, zegt ze, wij reizen met Shoestring, en ze wijst naar een groep naast ons....
Volgens mij heb ik de laatste zin niet meer gehoord, want ik vroeg me ineens af, of ik wel in het goede vliegtuig had gezeten.....
Ok, Ok! Relaxed Monish! Komt goed....
En nog geen 10 minuten later wordt ik aangesproken met de vraag of ik met Djoser reis? En binnen een
minuut was er n klein groepje ontstaan van meerdere groepsgenoten....
Ik wens het getinte vrouwtje een mooie reis en ga verder met mijn groep op naar de gate....
Nog voordat we het vliegtuig instappen zijn we als groep compleet! Wat n gezelligheid en enthousiasme!! Ik voel dat dit een zeer warm gezelschap gaat zijn tijdens mijn reis....!

De vliegreis naar India verloopt voorspoedig.....
Iedereen zit wat bij elkaar dus lekker de tijd om kennis te maken....
Echt slapen lukt me niet, dus kijk n film en doezel wat....Probeer wat te ontspannen, want als we aan komen in India begint gelijk het dagprogramma.....
Ergens rond 4.00u beginnen we met dalen.... En als de wielen de grond raken, heb ik even een slik momentje....en fluister zachtjes tegen papa en mama: we zijn er.....